کسر امتیاز و جریمه دو تیم پرسپولیس و سپاهان
Visits: 0کسر امتیاز و جریمه دو تیم پرسپولیس و سپاهان که در نوع خودش شگفتی است وقتی از زبان یکی از اعضا کمیته انضباطی می شنویم که کسر چهار امتیاز از باشگاه سپاهان بدلیل انجام چهار بازی بوده یا از زبان یکی از دوستان جاری می شود که گویا چهار شاکی داشته بیشتر بر عدم […]
Visits: 0
کسر امتیاز و جریمه دو تیم پرسپولیس و سپاهان که در نوع خودش شگفتی است وقتی از زبان یکی از اعضا کمیته انضباطی می شنویم که کسر چهار امتیاز از باشگاه سپاهان بدلیل انجام چهار بازی بوده یا از زبان یکی از دوستان جاری می شود که گویا چهار شاکی داشته بیشتر بر عدم تفکر در تنظیم این دستورالعمل پی می بریم مگر می شود بدون ضمانت اجرا و بر اساس سلیقه شخصی تصمیم گرفت.
سوالی که به ذهن متبادر می شود این است چگونه می شود وقتی مسئولان سازمان لیگ در حال تنظیم این دستورالعمل بودند آینده نگری نکردند که در صورت عدم اجرای هر یک از بندهای مصوب چگونه باید فرد متخلف برخورد گردد اینکه در رسانه ها و میان هوادارن تیم ها بر عدم رعایت عدالت سخن به میان می آید بیراه نیست چرا که مبنایی بر کسر امتیاز تیم ها و مبلغ جریمه نقدی آنها وجود ندارد و عملا برخورد سلیقه ای با بعضی از تیم ها قابل مشاهده است
پایگاه خبری مردم گرا: آقای بهزادیان درخصوص کسر امتیاز و جریمه دو تیم پرسپولیس و سپاهان توضیح دهید.
مجتبی بهزادیان وکیل ورزشی: قبل از ورود به ماهیت آنچه ابلاغ شده و بررسی بندهای آن قطعا باید تفا‌ت دستورالعمل را با سایر مصوبات قانونی به مانند آیین نامه و قانون بدانیم.
وی افزود: درخصوص قانون تکلیف مشخص است و قوه مقننه (مجلس) متولی این امر است اما درخصوص آیین نامه که توسط سازمان‌های دولتی مصوب می‌گردد موجبات ابطال آن در صورت مغایر با قانون با دیوان عدالت اداری است، مضاف آنکه در یک تفاوت ساده آئین‌نامه جنبه آمریت و کلیت دارد و در حکم قانون محسوب می شود ولی دستورالعمل و بخشنامه از این قاعده و ویژگی مستثنی می‌باشند. علی الخصوص دستورالعملی که با قانون سابق مصوب شده در بعضی از بندها در تعارض است و مهمتر از همه آنکه ضمانت اجرایی نیز ندارد بنابراین دستورالعمل ها روش ها و مقررات مکتوبی است که در آن مراحل انجام کار به منظور اجرای تمام یا قسمتی از یـک سیستم، فرآیند، روش و نحوه اجرای صحیح یک ماده یا تبصرهای از یک آیین نامه یا قانون تهیـه و به موقع اجرا گذاشته می شود.
بهزادیان ادامه داد: پس از ابلاغ دستور العمل سازمان لیگ فوتبال به باشگاه ها برای فصل ۱۴۰۲ – ۱۴۰۳ آنچه بیشتر از همه از روز اول موجب ایراد بود تعارض این دستور العمل در بعضی از بندها با قانون نقل و انتقال و وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال بود ضمن آنکه بدلیل نبود ضمانت اجرای مکتوب اجرای صحیح آن نیز موجب تردید بود بطور نمونه چند مورد را عرض می کنم:
۱/ اینکه مهلت اقدام قانونی بازیکنان برای فسخ قرارداد در صورت عدم پرداخت بدهی توسط باشگاه ها پس از یک ماه به چهار حقوق ماهیانه تغییر می کند و نوتیس ۱۰ روزه به یکباره ۱۵ روزه می شود شاید آنقدر موجب ایراد نباشد ایراد در جایی است که بعضی از بازیکنان بر اساس مهلت قانونی سابق اقدام نموده و برگه فسخ را در اختیار داشتند، اما پس از ابلاغ این آیین نامه معلوم نبود می توانند برای فسخ اقدام کنند یا دستورالعمل جدید عطف بماسبق می گردد.
این خود ایرادی بود که شاید هیچ وقت جدی گرفته نشد و این سردرگمی را رقم زده است !
۲/ مساله دیگر ماده ٢٢ معروف این آیین نامه بود (بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ های خارجی که مشغول به بازی هستند در صورت پیوستن به باشگاههای داخلی به عنوان سهیمه خارجی محسوب می کرد) اگر به آیین نامه جذب بازیکنان و مربیان خارجی توسط هیات رئیسه فدراسیون فوتبال مصوب ۱۴۰۰ رجوع کنیم بازیکن ایرانی باید بر اساس سازوکار خاصی به باشگاه های داخلی کشور خودش ورود پیدا می کرد که در همان زمان بدلیل قصد انعقاد قرارداد یکی از بازیکنان ایرانی که اتفاقا در لیگ دسته دو یکی از کشورهای اطراف بازی می کرد این ماده از دستورالعمل نیز یک شبه تغییر می کند و بازیکن ایرانی از سهمیه خارجی برای بازی درلیگ داخلی عنوان بازیکن ایرانی را باز پس می گیرد.
۳/ با ایراد بعدی در این دستورالعمل اجازه سواستفاده از بازیکنان را برای مدیران باشگاه ها فراهم است و راه را برای دور زدن قانون فراهم می کند اینکه در دستورالعمل آمده است تنها قرارداد بازیکنانی که در سازمان لیگ ثبت شده است معتبر است یعنی قرارداد داخلی دارای اعتبار نمی باشد با این عمل به نوعی ما بر خلاف ماده ۱۰ و ۱۳۰۱ قانون مدنی عمل کرده ایم و قراردادهای داخلی بازیکنان و باشگاه ها و البته اراده قانونی آنان را نادیده انگاشته ایم حال تصور کنید مدیرعامل یک تیم تنها سه قرارداد از پنج قرارداد داخلی خود را بخواهد در سازمان لیگ ثبت نماید تکلیف دو بازیکن دیگر چه می شود! عملا می بینیم با این روش بازیکن امنیت قراردادی و مالی ندارد!
۴/ مورد دیگر از این دستور العمل اعلام مرز مالی بین بازیکن حرفه ای و آماتور است آنچه در قانون RSTP فیفا آمده و البته قانون نقل و انتقال و تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال به تبعیت از آن این مهم را در خود گنجانده است این است که تفاوت بین بازیکن حرفه ای و آماتور میزان درآمد و هزینه آنهاست یعنی وقتی درآمد بازیکن بیشتر از هزینه وی باشد بازیکن، حرفه ای است و برخلاف آن وی بازیکن آماتور است در این وادی دستورالعمل سازمان لیگ، مبلغ تفاوت بازیکن حرفه ای و آماتور را هشتاد میلیون تومان اعلام می کند آنقدر این مبلغ عجیب است که مشخص نیست که بر اساس چه استدلالی نگارش شده است و چه تفکری را با خود به همراه دارد!
دیدگاهتان را بنویسید